Fausto Coppi was een bijzonder getalenteerd wielrenner. Dit wordt bevestigt door zijn zeer indrukwekkende palmares. De meest in het oog springende resultaten zijn:
- 5 x Giro d’Italia (1940, 1947, 1949, 1952, 1953)
- 2 x Tour de France (1949, 1952)
- Wereldkampioen (1953)
- Werelduurrecord (1942)
- Ronde van Lombardije (1946, 1947, 1948, 1949, 1954)
- Milaan San Remo (1946, 1948, 1949)
- Parijs Roubaix (1950)
Dat lijstje liegt er volgens mij niet om. Fausto Coppi was een van de hele groten, de eerste die in één jaar zowel de Giro als de Tour wist te winnen. In totaal heeft Fausto maar liefst 153 overwinningen geboekt in zijn wielercarriere. Bekend is zijn titanenstrijd met Gini Bartali die Italie in twee kampen verdeelde en waar je niet neutraal in kon blijven.
Zijn ‘geheime’ romance met de witte dame geven dit alles nog veel meer cachet en biedt voldoende stof om er een mooi filmscript van te maken. Ik heb al een aantal maal gezocht of deze film is gemaakt maar ik kan er niks over terug vinden. Wie weet breng ik nog mensen op een idee.
Op 2 januari 1960 overleed Fausto op 40-jarige leeftijd aan de gevolgen van een verkeerd behandelde malaria.
(bron: Wikipedia)
Binnen mijn fietsclub wordt al jaren op de eerste zaterdag van januari de Fausto Coppi memorial gereden. Ter herinnering aan een geweldig sportman en zijn prestaties. Het is geen officiële clubtocht en deelname voor niet clubleden is ook mogelijk. Begonnen als reguliere rit op de eerste zaterdag van het jaar en tijdens de wisseling van de wacht bij de organisatoren is de koppeling gelegd met Fausto Coppi. Wat mij betreft een bijzonder goede keuze.
Bijzonder aan de memorial is dat deze altijd door gaat, weer of geen weer. De tocht is al meerdere keren onder koude en winterse omstandigheden gereden. Minimaal net zo vaak echter waren er meer dan prima omstandigheden. De route is weinig vernieuwend en bestaat altijd uit een rondje Kootwijk vanaf Wezep. In Kootwijk vindt de ravitaillering plaats waarna de route weer retour naar Wezep gaat. In totaal rollen iets meer dan 100 kilometer onder de dunne bandjes door. Een rondje dat meerdere keren per jaar wordt gefietst wordt en bijna op de automatische piloot gereden kan worden. De deelname is voornamelijk afhankelijk van de weersomstandigheden hoewel dit niet altijd te voorspellen is. Dit varieert in ieder geval ergens tussen de 4 en 20 deelnemers.
Wat maakt deze tocht dan toch speciaal? Veel fietser zetten de racefiets eind oktober in de winterstalling en halen hem (of haar, wat je maar prefereert) daar pas weer uit in het voorjaar. Mijn vereniging, CYCLO '78 WEZEP, heeft eind oktober de jaarlijkse afsluiting met het clubkampioenschap regelmatigheid. Daarna wordt er officieel niet meer op de weg gereden. Alleen nog maar in het bos, op de ATB of de cyclocrosser. In maart start het wegseizoen weer met de openingsrit. In de tussentijd zie je veel mensen dus niet meer. Bij goede weersomstandigheden is er vaak een grote opkomst en deze rit is dus dé gelegenheid om elkaar weer te zien en even bij te praten.
Bij mij begint het in januari, of soms al eerder, al weer te kriebelen. Na twee tot drie maanden binnen sporten op de door de weekse avonden wil ik ik weer naar buiten en als het even kan op de weg. Spinnen is goed om de basisconditie op peil te houden en het is lekker warm op de sportschool, maar er gaat niets boven een fietstocht in de buitenlucht. In de winter fiets ik alleen in de weekeinden buiten, en veelal in het bos, maar toch kriebelt het. Erger nog, het jeukt gewoon.
Daarmee wil ik overigens niks zeggen over het spinnen in de sportschool, want de lessen zijn altijd goed en leuk, en de instructeur daagt je altijd uit je zelf te beproeven en tot het gaatje te gaan. Maar het kriebelt gewoon, ik wil de frisse wind voelen en kunnen genieten van de natuur. En laten we eerlijk zijn, dit is toch een geweldige manier om het jaar sportief af te trappen.
Misschien is deze tocht wel het beste als 'jeukpoeder' voor het kriebelen te betitelen. Na de tocht kan ik er in ieder geval weer even tegen. Wat mij betreft wordt hij nog jaren lang georganiseerd.
Oh ja, bijna vergeten. Dit jaar viel de tocht exact gelijk met de sterfdatum van Fausto. Exact 66 jaar geleden is hij overleden. Het weer liet te wensen over en uiteindelijk hebben we met 6 fietsers de tocht volbracht. Nat en koud tot op het bot, maar dat maakt niet uit. Ik kan er weer even tegen.....