Zo, nog een laatste keer een stukje schrijven voor mijn blog. De voorbereiding zit er op en morgen is het zo ver. Ik merk dat ik er behoorlijk mee bezig ben en wat spanning in mijn lijf begin te voelen. Weliswaar een erg positieve spanning, maar toch. En, de vraag die uiteraard speelt is: 'Gaat de intensieve training zijn vruchten afwerpen?' Ik voel me prima en heb er zeer goede hoop op. Maar je kunt niet alles voorspellen. Schrijven aan deze blog helpt me een stukje ontspanning te vinden. 

Dag 4 De klim tijdrit

Vandaag staat als laatste voorbereiding een tijdrit op het programma. Een klim tijdrit nog wel. Het doel is vandaag nog een maal diep te gaan en daarna rust te pakken tot Les 3 Ballons. De organisatie van Campo Bicicleta zweert bij deze aanpak. En die aanpak is gebaseerd op hun jarenlange ervaring in het organiseren van cyclo weken. Na de rustdag op donderdag fiets je op vrijdag de benen nog even los en zaterdag sta je dan optimaal voorbereid aan de start.

Het was de bedoeling de Ballon d’Alsace te rijden maar aangezien men daar druk met het wegdek aan de slag is moet het programma aangepast worden. Het alternatief is de Col du Rouge Gazon. Een klim van 11,5 kilometer lengte en gemiddeld stijgingspercentage van 4,8%. De startlijst wordt gemaakt op basis van klimkwaliteiten. De gewonde stervelingen als eerste en de goden zonen als laatste. We hebben overigens drie gastrijders die ook Les 3 Ballons gaan rijden. Ondergetekende komt als nummer 3 van de 13 deelnemers op de lijst te staan. Dat geeft wel aan hoe ik ingeschaald wordt in de groep. In alle eerlijkheid denk ik dat dat ook wel terecht is.

Heerlijk ontspannen rijden we naar de startplek over het Voie Verte des hautes-Vosges. Prachtige natuur en heerlijk weer helpen hier uitstekend bij. Bij de start krijgen we nog wat uitleg over het parcours en de afslag die we vooral niet moeten missen. Als nummer 3 hoef je natuurlijk niet al te lang te wachten en met 1 minuut tussentijd per rijder mag ik al na twee minuten na de nummer 1 van start. Ik besluit weer vooral mijn eigen tempo te rijden en wil net onder mijn FTP gaan rijden. In mijn hoofd heb ik een wattage van 230 dat ik wil aanhouden. Dat zou goed moeten lukken en ik wil het als test gebruiken voor aanstaande zaterdag. Bevalt dit goed dan wil ik dat zaterdag ook gaan rijden op de beklimmingen.

Per direct kan ik dat getal los laten. Ik fiets ruim boven de 250 watt en het voelt goed. Ik zoek net als de voorgaande dagen een lekker ritme waar ik me lekker bij voel. Daarom besluit ik lekker door te rijden en te kijken waar het schip gaat stranden. De twee rijders voor me haal ik al snel in. Daarna wordt ik ook al snel ingehaald door de fietser die na mij is gestart. Het is de dame in onze groep en ik weet dat ze enorm sterk is. Ik probeer niet aan te haken en blijf mijn eigen tempo rijden. Na een kilometer of 7 kom ik op het steilste stuk van de klim. Ik moet wat vaker gaan staan om de snelheid er in te houden. Aan het einde van het steile stuk staat de bus van Campo Bicicleta om te coachen en tips te geven. Dat motiveert en ik ben in staat te versnellen. Ondertussen wordt ik ingehaald door een aantal van de snelle jongens van de groep en ik geniet van de mooie houding die zij er op na houden. Als ware stylisten zitten ze op de fiets. Geconcentreerd en met een diepe houding rijden ze zittend naar boven. Ongetwijfeld met een vermogen waar ik jaloers van ga worden. Maar baas boven baas, en ik ben hier voor me zelf en niet voor een ander.

Verrassend snel zie ik de finish vlag en ik ben in staat behoorlijk te versnellen op het laatste stuk. Mijn tijd is 35:56 minuten. Het verrassende is dat ik niet door alle snelle jongens ben ingehaald. Dat had ik wel verwacht, want die gasten zijn echt bloedsnel. Achteraf blijkt dat in ieder geval 2 fietsers de afslag hebben gemist waardoor ik stijg in het klassement. Met mijn tijd ben ik achtste in de uitslag waar ik zeker niet ontevreden mee ben. Ik blijk ook mijn beste vermogen, gemeten over 20 minuten, te hebben gereden. Dat staat nu op 270 watt. En dat is dus een opsteker. De winnaar had overigens een tijd van 26:04 minuten. Hij trapte maar liefst 375 watt gemiddeld gedurende de tijdrit. Daarmee wordt het verschil tussen mij en de echte goden zonen bevestigd.

Dag 5 De rustdag

Absolute rust is het advies vandaag. We hebben opgebouwd en gaan er nu voor zorgen dat we voldoende herstellen om zaterdag goed uitgerust aan de start te staan. Net als alle andere dagen ben ik op tijd wakker en om 08:00 uur schuift een deel van de groep aan voor het ontbijt. Les 3 Ballons zit in het hoofd bij de mensen en het houdt hen ook bezig. Taktiek en aanpak worden gedeeld met elkaar. Hoe moet je starten , wat doe je met eten en alles wat maar besproken kan worden komt ter tafel.

De afdaling van Les Sevréres houdt me bezig . Mijn carbon wielen zijn lichtelijk beschadigd en ik weet niet zeker of dat door de afdaling van les Sevréres komt. Ik bespreek het met mijn medefietsers en samen concluderen we dat er niet zo veel aan de hand zal zijn. Maar toch knaagt het. Ik poets mijn fiets totdat alles weer blinkt om de gedachte van me af te zetten. De rit van morgen ga ik op de reservefiets doen. Dan heb ik er hier in ieder geval een keer op gereden en kan ik als ik dat wil die fiets gebruiken.

Tijdens de lunch bespreken we met de begeleiding waar de posten zullen staan. Op drie plekken op het parcours staan mensen van Campo Bicicleta met spullen die we mogelijk nodig gaan hebben. Wat we daar willen hebben kunnen we zelf beslissen en uiteraard wordt er advies gegeven. Dat is super geregeld want we hoeven dus niet in de rij te gaan staan om te proberen drinken en eten te bemachtigen. Ik schat in dat als ik dit goed organiseer ik maximaal 30 seconden per stop ga verliezen. Aan het einde staan ze ook en kunnen we warme kleding aan doen omdat we verwachten dat het even zal duren voordat iedereen binnen is.

Vanavond ga ik naar de masseur. Ik heb tijdens het fietsen geen last gehad maar terug bij het huis heb ik inmiddels drie keer kramp gehad. Een keer in de hamstring, een keer in de kuit en een keer in een spier aan de bovenkant van mijn been. De massage bevalt erg goed. Mijn benen en voeten worden helemaal onder handen genomen. Na een uur wandel ik fris en fruitig weer naar buiten.

Dag 5 De laatste voorbereiding

Vandaag is het de laatste dag voor Les 3 Ballons. Als ik wakker wordt snotter ik wat en heb ik een gevoelige buik. De begeleider geeft enthousiast aan dat ik dan helemaal op scherp sta en er dus klaar voor ben. We rijden vandaag alleen maar een korte rit om de benen los te trappen en zullen onderweg stoppen voor een kop koffie.

Vandaag fiets ik op de reservefiets die ik bij me heb. Gewoon om er een keer op gereden te hebben. Als we wegrijden dalen we een stuk af en ik merk gelijk hoe veel meer controle je hebt door de aanwezigheid van schijfremmen. Ik voel me een stuk zekerder. Toch ga ik morgen niet op deze fiets rijden want daarvoor is het verschil met mijn De Rosa te groot. Ik merk dat ik makkelijker bergop rij op de De Rosa. Dan maar iets voorzichtiger afdalen. Die keuze zal mijn vrouw weten te waarderen.

Heerlijk ontspannen maken we het rondje af. Terug naar ons huis moeten we iedere dag klimmen omdat dat boven op de Col du Mont de Fourche ligt. Voor vandaag is dat een klim van 3,9 kilometer tegen gemiddels 4,9%. Ik fiets al de hele rit super licht en besluit ook deze beklimming met een zo klein mogelijk verzet te rijden. Alles moet wijken voor het beste resultaat morgen. Met de handjes boven op het stuur maak ik de rit af.

Bij terugkomst staat de lunch al weer klaar en kunnen we zo aanschuiven. De dozen worden klaar gezet waar we onze spullen voor morgen in kunnen doen. Iedere deelnemer heeft per doos een eigen zak waar de naam op gezet kan worden. Goed geregeld dus. Ik besluit dat ik naast bidons en repen ook nog wat brood ga klaar maken wat in de dozen kan. Dat hapt sneller weg dan een reep en voorkomt hopenlijk dat ik last ga krijgen van mijn maag.

Vandaag is om 18:00 het diner en morgen gaan we om 05:45 weg naar de start zodat we een goede plek kunnen bemachtigen. Vier deelnemers van ons gezelschap staan in het VIP startvak en kunnen dus helemaal voor aan starten. Zij hoeven zich daar dus geen zorgen om te maken. Bofkonten.

Ik check mijn fiets nog even voor de laatste keer en dan is het goed. Ik ban er klaar voor en ga nog mijn laatste rust pakken. Morgen is het ‘Koers’.