Na de uitdaging van dit jaar heb ik besloten door te gaan met trainen en het toewerken naar mooie cyclo sportieve tochten. Voor 2020 heb ik in ieder geval de Schleck Gran Fondo uitgekozen, en ook  de Marmotte Alpes. Die laatste is nog wel met een klein voorbehoud, maar staat zo goed als zeker op het programma. Ook mijn blog wil ik weer gaan bijhouden. Ik heb zo'n leuke reacties gehad dat ik dat blijf doen.

Dit is deel 14: Mijn eerste ATB wedstrijd

 

Na afloop van de Trois Ballons heb ik samen met mijn trainer een evaluatie gedaan over de begeleiding en gesproken over nieuwe doelen.  Eerste nieuwe doel was de Charly Gaul in september, maar dat werd een DNF in verband met materiaalpech.  Daarmee zou je kunnen zeggen dat de eerste trainingsperiode was afgesloten.  Nu ik wat meer ervaring heb met het trainen heb ik ook een veel beter beeld gekregen van de begeleiding, maar kan vooral ook veel beter vaststellen waar ik naar toe wil werken. Dat heb ik met de trainer besproken en daar wil ik in een van de volgende blog artikelen over schrijven. 

Omdat ik vanaf oktober op dinsdagavond train bij de ATB vereniging in de buurt heb ik ook al eens met een schuin oog naar de wintercompetitie van die vereniging gekeken.  In totaal 5 wedstrijden van november tot en met januari. Een van de vragen aan mijn trainer was of dat goed zou passen in het trainingsprogramma.  Ik hoop er vooral 'koers hardheid' uit te halen. Uiteraard met de verwachting dat ik er beter van wordt. Daarom hebben we het opgenomen in het trainingsprogramma.

En op 9 november was het zover. De eerste wedstrijd stond op het programma. Mijn allereerste ATB wedstrijd! Niet echt nerveus, maar toch lichtelijk gespannen stond ik aan de start. In mijn leefstijdscategorie waren er 9 deelnemers. Blijkbaar zijn er niet meer zo veel mannen boven de 50 die aan dit soort wedstrijden deelnemen. Althans, niet aan deze wedstrijd.  Voorafgaand aan de start kreeg ik van de meer ervaren deelnemers het advies vooral niet te hard van start te gaan. Anders zou ik me zelf opblazen.  Laat dat nu precies hetgeen zijn wat ik me zelf ook al had voorgenomen. Om 13:00 werd de categorie 16+ weggeschoten, één minuut later de categorie 35+ en twee  minuten later waren wij aan de beurt.

Natuurlijk maakte ik een 'rookie mistake' bij de start. Ik was niet fel genoeg en moest in bijna laatste positie aansluiten, waardoor ik achter twee tragere deelnemers vast kwam te zitten. Helaas duurde het bijna een hele ronde voordat ik beiden had ingehaald. Een eind voor me zag ik vervolgens nummer 3, 4 en 5 in de wedstrijd rijden. Nu niet proberen er naar toe te knallen, maar er vooral in mijn eigen ritme bij zien te komen nam ik me zelf voor.  En dat lukte. Langzaam maar zeker kwam ik steeds dichter bij deze drie fietsers. Zou ik dan zo maar in mijn eerste wedstrijd voor de derde plaats kunnen gaan rijden? Ronde na ronde werd het gat kleiner. En na 6 ronden was het dan zo ver. Ik kon aansluiten. Helaas was een van de drie er inmiddels vandoor gegaan. Maar eerst even op adem komen in het laatste wiel. En daarna zou ik wel kijken of ik nog wat posities kon stijgen.

Aan het einde van de zesde ronde haalde ik nummer vijf in, en in ronde zeven nummer vier. De tipgever over niet te hard starten. En nu kijken of ik ze uit het wiel kon rijden.  Ik schroefde het tempo weer omhoog in de hoop dat voor elkaar te krijgen en wellicht nog naar nummer drie te kunnen rijden. Maar..., er naar toe rijden en vervolgens er voorbij betekent nog niet dat je de anderen er ook maar zo even af rijdt. Ook op de ATB is in het wiel rijden dus gemakkelijker dan op kop.

atb wedstrijd

Op kop en de concurrenten in het wiel

Diverse versnellingen mochten niet baten. Naar nummer drie toe rijden was ook niet aan de orde. Dat gat was inmiddels te groot geworden. In de laatste ronde leek het er op dat we samen naar de finish zouden rijden. En dat gebeurde ook. Vlak voor de finish kwam de tipgever nog voorbij om zodoende voordeel te hebben in de sprint.  Natuurlijk heb ik nog geprobeerd om de sprint te winnen, maar dichterbij dan het voorwiel kwam ik niet.

Na één uur en twee minuten zat mijn eerste ATB wedstrijd er op. Wat gaaf om te doen, ook al was ik helemaal stuk. En, goed om te zien dat ook mijn tegenstanders er helemaal doorheen zaten. Ze gaven aan alleen maar te kunnen volgen.  Uiteindelijk ben ik vijfde geworden en blijk ik op 0,3 seconden na de snelste rondetijd in mijn leeftijdscategorie te hebben gereden. Ik ben er gelukkig niet ongenadig vanaf gereden. Dat biedt perspectief voor de toekomst. In de volgende wedstrijd beter starten en kijken of ik dan beter bij de snellere jongens kan aanhaken.