Bij de derde poging is het zo ver. Ik ga eindelijk deelnemen aan de Marmotte. Driemaal is scheepsrecht is wel van toepassing. Net als bij de Trois ballons doe ik mee met een weekprogramma van Campo Bicicleta. Dat is toen prima bevallen en het prettige is dat alles tot in de puntjes is geregeld. Ik hoef me alleen maar op het fietsen te richten. De rest wordt geregeld.

Doel van deze week is niet meer om echt zwaar te trainen. Als je dat nog moet doen ben je te laat. Acclimatiseren en wennen aan de omgeving en het fietsen in de bergen is het devies. Dus op maandag, dinsdag en woensdag vooral heel erg rustig naar boven rijden op een licht verzet. Op donderdag wordt er een test gedaan waarbij de benen getest kunnen worden. Vrijdag is een rustdag. Zaterdag worden de benen los gereden met een koffie rit en zondag is de grote dag.

Maandag 27 juni heenreis en eerste rit

Het gaat beginnen. Vandaag vertrek ik naar Frankrijk en bij aankomst gaan we een eerste acclimatiseringsrit rijden. De vermoeidheid van de autorit uit de benen rijden maar vooral ook wennen aan de omgeving en het klimmen. Na een lange rit kom ik rond 16:30 aan in le Verny wat aan de voet van de klim van de col de La Croix de Fèr ligt. Een paar deelnemers zijn er al en na een eerste kennismaking pak ik snel de auto uit. De fiets kan in een afgesloten berging en al mijn spullen naar mijn kamer.

Er wordt nog wat meer kennis gemaakt. Wat blijkt is dat het een zeer gevarieerde groep is met torenhoge ambities zoals meedoen voor de overwinning, maar ook simpelweg proberen uit rijden van de Marmotte. Ik zit daar ergens tussenin met nog een aantal andere deelnemers. En al deze mensen gaan deze week voor een groot deel samen de voorbereiding doen en samen fietsen. Eigenlijk heel bijzonder dat dat allemaal kan in deze tijd. Mensen willen toch vooral hun eigen ding doen en alles is veel meer op het individuele belang gericht. Dat is ook wat deze week zo speciaal maakt.

Het plan voor vandaag is een korte rit te doen naar het station d'Oz en Oisans. Hier komen en vertrekken skiliften van en naar de skigebieden. Het loopt dood en aan het einde moet je dus terug afdalen. Omdat het dreigt te gaan regenen wordt het plan bijgsteld. We vertrekken om 18:00 voor een ritje rond het Lac du Verney. Dat betekent dat we de eerste kilometer van de Glandon rijden en dan afslaan om rond het meer te rijden.

Er vallen gelukkig maar een paar druppels en we besluiten op de terugweg in ieder geval het eerste deel van de klim naar het station te doen. Als het gaat regenen keren we gewoon om. Het blijft droog en we maken de klim helemaal af. Ik probeer volledig ontspannen en op een licht verzet naar boven te rijden. Dat lukt voor een groot deel, maar op die stukken waar het te steil is moet ik gewoon op de de power rijden. Dat hoort gewoon bij mij. Die power probeer ik wel laag te houden om de rit niet te zwaar te maken. Veel belangrijker is het gevoel op de fiets. En dat is gewoon goed. Voor mijn gevoel fiets ik lekker naar boven. Eenmaal boven wordt er gewacht op iedereen en maken we een groepsfoto.

De beklimming naar d'Oz en Oisans

De afdaling gaat prima, ook al loopt mijn schijfrem aan in bochten. Toch even naar kijken. Terug bij het huis blijkt mijn achterwiel niet helemaal goed vast te staan. Dat zal vast en zeker de oorzaak zijn geweest. Ik draai de steekas niet al te strak aan omdat hij anders heel moeilijk los komt. En er is al een keer een kop van zoń steekas gedraaid. Dat wil ik hier liever niet hebben.

Om 21:00 staat het eten klaar en kunnen we met de hele groep aan tafel. Er wordt weer wat meer kennis gemaakt en de onderlinge ambities worden besproken. Geweldig om die verschillen te bespreken en te horen wat mensen bezig houdt. Omdat het dinsdag ook dreigt te gaan regenen wordt een aangepast programma voorgesteld. Via Villard Regulas naar Alpe d'Huez en als het weer dan nog goed is door naar de col de Sarenne. Een versnapeing pakken we dan in Bourg d'Oisan. Blijft het weer goed dan kan de col d'Ornon ook nog beklommen worden door de liefhebber.

Maar dat is voor morgen. Nu eerst een goede nachtrust pakken. Het was een lange en vermoeiende dag. Rusten en herstellen is deze week net zo belangrijk als het fietsen.

Dinsdag 28 Juni de col de Sarenne

Na een bijzonder goede nachtrust ben ik om 07:00 op en om 08:00 staat het ontbijt klaar. Ik heb een bijzonder leuk gesprek met een Deense deelnemer die de ambitie heeft om mee te doen voor de overwinning bij de dames. Vooral de motivatie om deel te nemen die ze geeft maakt indruk. Het is té persoonlijk om hier op mijn blog te plaatsen maar wow, wat een verhaal.

Omdat de regen dreiging nog steeds aanwezig is gaan we om 09:00 fietsen. Niet iedereen gaat mee, sommigen hebben hun eigen programma vandaag. Warm rijden is er niet bij vandaag. Het is vanaf de start klimmen geblazen. En hele stukken boven de 10%. De groep valt langzaam maar zeker uit elkaar en iedereen zoekt gewoon het eigen ritme en tempo waarmee naar boven wordt gereden. We rijden door de wolken en in Villard Reculas rijden we boven de wolken. Daar wordt op iedereen gewacht en de volgauto staat klaar met reservekleding en extra voeding.

Fietsen boven de wolken

Na een korte stop fietsen we door naar de klim naar Alpe d'Huez en rijden we het laatste stuk van de Marmotte. Mooi om dit nog even te verkennen. Het klimmen gaat soepel en ik heb voldoende adem om met mijn mede fietsers te praten. Eenmaal boven wordt weer op iedereen gewacht en ook hier staat de volgauto weer klaar.

We zitten in de zon en het weer lijkt goed te blijven dus ook de col de Sarenne moet er aan geloven. Volgens mijn herinnering is het wegdek van deze klim erg slecht dus ik besluit vooral voorzichtig te doen. Het begin valt mee, maar het tweede stuk is steil en lastig. Wat veel goed maakt is het mooie weer. Ook nu gaat het lekker, en na de pauze dalen we af. Voorafgaand aan de afdaling heb ik arm- en kniestukken én een bodywarmer aangedaan. Het eerste deel is het wegdek gewoon slecht. Ik laat de groep gaan, want ik wil geen risico lopen. Na 6 kilometer wordt weer gewacht en kunnen we over een mooie brede weg afdalen. Nu kan ik de groep gemakkelijk bijhouden. Bij het stuwmeer aan het einde van de afdaling zetten we koers naar Boug d'Oisan. En ook al is het devies het vooral rustig aan te doen wordt hier echt even gekoerst. Er wordt flink doorgereden en ik heb spijt van mijn kledingkeuze. Het is toch wel heel erg warm.

Boven op de col de Sarenne

We lunchen in Bourg d'Oisan. Even een stukje ontspanning tijdens het fietsen. Ook hier wordt verder kennis gemaakt. Na de lunch rijden we terug naar Le Verney en de laatste vijf minuten hebben we regen. De enige regen vandaag. Dat maakt niet meer uit, vandaag was gewoon een mooie fietsdag. Nu herstellen en even wat tijd besteden aan het schrijven van deze blog.

Morgen staat de verkenning van de afdaling van de Glandon, en de belimming van de Telegraph en Galibier op het programma. Voel ik me dan nog goed dan doe ik ook nog de afdaling van de Galibier.