Doelgroep:Race
Lengte:115 kilometer
Wanneer gereden: 04-09-2016
Fietskaart:OPen Street Map
Type route: Track
Start locatie:Camping Mas Sant Josep
Parkeren: Camping Mas Sant Josep
Pauze / rust: Diverse plekken onderweg

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Extra informatie:
Deze route is de eerste rit gereden tijdens onze fietsvakantie in Spanje in 2016. Mijn eerste verblijf in Spanje en dus ook de eerste keer fietsen. Ik was erg benieuwd naar de omgeving, natuur en de mensen. En natuurlijk de wegen. We verbleven op camping Mas Sant Josep en aangezien het buiten het seizoen was vielen de prijzen heel erg mee.

Deze rit start dus ook vanaf de camping en gaat eerst naar Platja d'Aro om daar langs het strand te kunnen fietsen. Vervolgens ga je het binnenland in en fiets je naar het noorden door plaatsen als La Bisbal D'Empordà en La Talada D'Empordà. Onderweg gaat het op en neer, maar is het nergens zwaar klimmen. Maximaal is het ongeveer 200 meter hoog. Hierma zet je koers richting het zuiden en kom je door Gorcà en via een erg mooie klim fiets je naar 350 meter hoogte en kom je vervolgens uit in Cassà de la Selva.

Vanaf hier volg je een grote weg die ook druk kan zijn, zonder dat het in ons geval niet onveilig of gevaarlijk aan voelde. Het fietsen ging prima. Na Uagostera ga je weer van de grote weg af en fiets je het laatste stuk terug naar de camping.

Wat mij betreft was het een meer dan prima eerste rit in Spanje. Prachtige natuur, vriendelijke mensen en goede wegen. Wel was het met 38 graden erg warm. Onderweg zijn er diverse mogelijkheden om drinken te kopen. Het advies om dit vooral in een supermarkt te doen. Voor nog geen 5 euro hadden wij voldoende water en cola om de voorraad voor 4 fietsers weer aan te vullen.  

Een heerlijk rondje vanaf de camping naar Platja d'Aro en vervolgens de kust volgen naar het zuiden. Wat een schitterende weg om te rijden met het uitzicht op de zee. En alleen maar op en neer gaat de weg. Voorbij Platja de Vallpedrosa sla je rechtsaf het binnenland in, zoek je het hoogste punt in de route op en fiets je vervolgens naar Uagostera. Wij hebben daar op een plein genoten van een kop koffie en een cola. Hierna zet je weer koers naar het zuiden en de kust. Bij Tossa de Mar kom je weer bij de kust uit en fiets je weer helemaal langs de kust terug naar Platja d'Aro en de camping.

Deze route is wat mij betreft een absolute aanrader. Prachtige omgeving en parcours.   

Een prachtig rondje gereden tijdens een fietsvakantie in 2016. Zoals je op de foto kunt zien was het erg warm die dag. We zijn met de auto naar Torroella de Mongri gereden en hebben hem op de parkeerplek naast de Carrefour Express gezet. De route gaat deels door het binnenland en deels langs de kust. Je gaat de hele dag op en neer met ongeveer halverwegen een klim naar bijna 550 meter. Vooral het eerste deel van die klim is zwaar met stukken van ruim boven de 10% stijgingspercentage. Als je boven bent is het wel ruimschoots genieten van de omgeving.

Na de afdaling fiets je twee keer naar de kust en vervolgens binnendoor weer terug naar de auto. Onderweg hebben wij afwisselend bij een restaurant of een supermarkt wat drinken geregeld. Er zijn meer dan genoeg plekken om wat te drinken onderweg. Gezien de warmte is het aan te bevelen genoeg stops in te lassen.

Deze route start vanaf de camping Mas Sant Josep, en voert je rond en door het natuurgebied 'Les Gavarres'. Een prachtig rondje om te rijden. Je fietst eerst naar de kust en gaat daarna het binnenland in. Vanaf Gorca fiets je langzaam maar zeker omhoog naar de plek waar wij wat hebben gedronken: Santuari Mare de Deu Dels Angels

Na deze pauze volgt er een mooie afdaling en kom je uiteindelijk in de agglomeratie van Girona uit. Vanaf hier fiets je terug naar de camping. Helaas voor het grootste deel op een doorgaande weg. Hoewel er redelijk veel verkeer was, heb ik me geen moment onveilig gevoeld. Bij Carrer Dels Elcuts verlaat je deze weg weer om het laatste stuk binnendoor te fietsen.  

Deze tocht start vanaf de parkeerplaats aan de rand van Medinya. Daar konden we de auto mooi in de schaduw plaatsen en dat was wel lekker in verband met de hoge temperaturen. In het begin hebben we even gezocht om de juiste weg te vinden en wat door Medinya geslingerd maar dat duurde niet lang. Over een glooiend parcours fiets je naar Banyoles. Daar sla je links af en ga je richting de Rocacorba. In ons geval was er al een aantal maal over gesproken en helemaal gerust was ik er niet op. Met 970 meter niet echt enorm hoog, maar met ongeveer 900 hoogtemeters en stijgingspercentages ruim boven de 10% niet de meest gemakkelijke bult om op te fietsen.

Gemakkelijk was hij niet, maar het was wel een mooie beklimming over een slecht wegdek op verschillende plekken. Aan het einde van de klim stopt de weg bij een hek en kun je niet verder. het uitzicht hier is trouwens fantastisch. Je moet dezelfde weg weer terug naar beneden.

Dat hebben we dus ook maar gedaan en zijn daarna op een terras gaan zitten in Banyoles. We keken uit over het meer waar tijdens de Olympische spelen van Barcelona de roeiwedstrijden zijn gehouden. Een prachtige plek om te zitten maar erg rustig. Het leek wel uitgestorven.

Na de pauze hebben we een extra lus via Olot gemaakt. Ook in dit stuk mag je nog wat klimmen, maar dan slechts naar een meter of 600. Uiteindelijk kom je weer een Banyoles uit en fiets je via bijna dezelfde weg weer terug naar Medinya.  

Dit is de afsluitende rit tijdens een fietsvakantie in Spanje. Een rondje vanaf de camping rond het berg massief Les Gavarres. Vanaf de camping fiets je naar Carrer del Sol waar je richting Cassa de la Selva fietst. Dit is een wat drukke weg, Maar is uitstekend te fietsen en het verkeer hield zeer goed rekening met ons. In Cassa de le Selva sla je recths af en fiets je de natuur in en gaat het omhoog tot een meter of 350. Niet extreem dus en een heerlijke klim om te rijden. Hierna daal je af richting Gorca en verlaat je het natuurgebied weer.

In Gorca sla je rechtsaf en fiets je na een aantal kilometer weer de natuur in. Je klimt hier naar Romanyà de la Selva. Een plaatsje dat al in 1016 is vernoemd. Wederom een heerlijke klim die wel wat langer doorstrekt dan je initieel denkt. Na deze klim fiets je via een zeer steile afdaling terug naar Platja D'Aro en uiteindelijk de camping. Een heerlijk rondje om te rijden als afsluiter van een mooie vakantie.  

Deze rit is de tweede rit tijdens een bijzonder mooie fietsweek op Gran Canaria in maart 2017. Nadat we de eerste dag een opwarmer hadden gedaan wilden we vandaag iets verder rijden en meer klimmen. Dus op richting Soria om naar ruim 900 meter hoogte te gaan en in totaal rond de 100 kilometer. Vanaf appartementencomplex Los Ficus moet je eerst Playa del Ingles uit rijden. Het kan wat druk zijn maar het viel me op hoe zeer automobilisten rekening houden met fietsers. Complementen aan de locals en alle toeristen.

Als je Playa del Ingles verlaten hebt fiets je langs de kust richting Santa Agueda. Op het eerste stuk kom je nog langs een golfbaan, maar na verloop vantijd wordt het droger en heb je uitzicht op een niet bijzonder aantrekkelijk fabrieksterrein dat in schril contrast is met het prachtige uitzicht op de Atlantische oceaan. Vlak voordat je Santa Agueda bereikt ga je van de grote weg af en fiets je het binnenland in. Vanaf nu zet je koers richting Soria dat op ongeveer 600 meter hoogte ligt. Op een kilometer of 40 kom je op het hoogste punten van deze route.  Wij zijn daaromgedraaid om richting Mogan te fietsen en is het alleen nog maar afdalen tot je bij Puerte de Mogan bent. Wij hebben daar een versnapering genomen. Daarna zijn we via de kust weer terug naar Playa del Ingles gereden. Een prachtige weg om te rijden met een fenomenaal uitzicht (behalve die fabriek). Bij onze groep nodigde de weg uit tot pittig doorfietsen, en hou er rekening mee dat je helemaal kapot kunt gaan als je dat wil.

Wij hebben in ieder geval een geweldige tweede rit gehad.

Dit is de route van onze derde rit tijdens de fietsvakantie op Gran Canaria in 2017. Met 85 kilometer niet extreem ver, maar met rond de 1700 hoogtemeters ruim voldoende uitdaging met klimmen. De start is zoals iedere dag deze vakantie vanaf het apperatemmenten complex Los Ficus in Playa del Ingles. We rijden eerst in de richting van Las Palmas. Een wat drukkere weg en in de richting waarop wij hem rijden eigenlijk altijd de wind behoorlijk tegen. 

Bij Casa Pastores sla je links af en kun je de grote weg achter je laten. Vanaf daar is het wel gelijk klimmen, maar met het uitzicht op die prachtige natuur is dat totaal geen probleem. Vlak na Calle de Longuera bereik je de top van de eerste klim op 822 meter. Daarna kun je een stuk afdalen. Als ik het me goed herinner zijn wij in Santa Lucia de Tirajana gestopt om een blikje cola te drinken. In de bakkerij waar we dat kochten hingen twee foto's van de baas met Alberto Contador. Niet de slechtste plek om een colatje te scoren dus.

Na nog een klein stuk afdalen fiets je naar het plafond van deze etappe. Dat ligt op 935 meter hoogte vlak na San Bartolomé de Tirajana. Hierna is het bijna helemaal afdalen terug naar Play del Ingles, ware het niet dat er nog een 'gemeen' stukje klimmen volgt na Arteara. Dat doet wel even pijn, maar het uitzicht boven op de klim vergoed veel. En hierna kun je lekker afdalen en uitrijden terug naar Playa del Ingles.

Op de vijfde dag van onze fietsvakantie op Gran Canaria hebben we een memorabele dag beleefd. We zijn gestart vanaf ons appartementcomplex Los Ficus in Playa del Ingles. Bij de start heb ik mouwstukken en een bodywarmer bij me maar geeft ze terug aan mijn vrouw. Eigenwijs en later op de dag zal ik daar spijt van krijgen. We zijn langs de kust naar Playa de Mogan gereden. Een prachtige weg die ook al is beschreven op in andere fietsroutes die ik op de site heb geplaatst. Heerlijk fietsen en vooral veel op en neer. Bij Playa de Mogan slaan we rechts af en fietsen richting Ayacata, want dat is het doel van vandaag. Bij Mogan ziet het weer er echter slecht uit, we zien de donkere wolken in de bergen hangen, en we besluiten eerst maar eens terug te rijden naar Playa de Mogan en onder het genot van een kopje koffie te bekijken wat het weer gaat doen. Het blijft niet bij één kopje en we eten zelfs wat. Dan geeft de ober aan dat we ongeveer twee uur de tijd hebben voordat het echt slecht weer gaat worden. We besluiten er voor te gaan en stappen weer op de fiets.

Dus zetten we weer koers naar Mogan om niet lang daarna aan de klim te beginnen. Al snel rijdt iedereen zijn eigen tempo naar boven en het weer ziet er goed uit. Zon en een lekkere temperatuur. Bij Baranco Del Mulato krijgen we een aantal haarspeldbochten voor de kiezen en ik zie zowel boven als onder mij fietsers uit onze groep rijden. Een prachtig uitzicht en natuurlijk wordt er naar elkaar geroepen. De klim loop gestaag door en ook al zitten er steilere stukken in krijg ik het nergens echt zwaar. Ik fiets lekker mijn eigen tempo en geniet vooral van de omgeving. Wat wel vervelend is, is dat hoe hoger we komen hoe slechter de weg lijkt te worden. Niet dat er echt gaten in de weg zitten, maar er zijn hele plakkaten van de toplaag weg. En dat kilometers lang. Daarbij komt ook nog dat de zon verdwenen is en ik een paar regendruppels voel. Koud is het niet, daar ben ik me te veel voor aan het inspannen. Na ruim 30 kilometer klimmen met slechts een klein stuk dalen ben ik boven en in Ayacata zitten de eerste twee al aan het drinken. We bestellen wat te eten en bestellen wat patat. Niet direct fietsvoer, maar het is verrassend lekker. Ondertussen wordt het steeds donkerder en kouder en we moeten nog even wachten op de laatste man uit de groep. Die moet nog boven komen en ook de kans krijgen om uit te rusten. Ook dat gebeurt en we gaan ons langzaam maar zeker voorbereiden op de afdaling.

Helaas is het weer inmiddels omgeslagen en het regent volop. We moeten uiteindelijk toch naar beneden en wachten op een drogere periode. Die breekt aan en we beginnen met de afdaling. Per direct kan ik  me zelf wel voor mijn kop slaan. Waarom was ik vanmorgen toch zo eigenwijs. Ik krijg het koud en mijn spieren beginnen te trillen en shaken dat het een lieve lust is. Hoor ik normaal gesproken bij de snellere afdalers, vandaag is dat niet het geval. Ik ben zelfs de langzaamste van het stel. Ik durf gewoon niet harder te gaan uit angst om te vallen. We blijven met twee man bij elkaar en zorgen er voor dat we in San Bartlome de Tirajana de juiste afslag pakken. Anders moeten we nog extra kilometers maken. Gelukkig krijg ik het hierna snel minder koud en weer wat meer zelfvertrouwen. Na Arteara klimmen we nog naar Mirador de Las Yeguas, maar stoppen niet om te genieten van het uitzicht. We willen terug naar het appartement om op te warmen.  Het laatste deel van de afdaling gaat weer prima en na 102 kilometer zijn we weer terug bij het appartement.

Achteraf hebben we een geweldige rit gereden, en blijkt twee dagen later dat de afdaling vanaf Ayacata prima te doen is bij droog weer. De klim naar Ayacata was in ieder geval meer dan de moeite waard net als het het uitzicht onderweg. 

Deze rit was de afsluitende rit tijdens onze week op Gran Canaria in 2017. Gezien de lengte en de hoogteverschillen hadden we de rit tot de koninginnerit gedoopt. Om 10:00 zijn we gestart bij ons appartementencomplex 'Los Ficus'. Zoals wel meer ritten die je vanaf deze locatie start, ging het vandaag ook weer via de kustweg naar Porte de Mogan. Bewust wat rustiger aan dan de andere dagen omdat we wisten wat ons te wachten stond. Vanaf zeeniveau naar het plafond deze week. Een klim met een kaliber dat je kunt vergelijken met Alpe d'Huez. En voor en na deze klim ook nog de nodige hoogtemeters. Na Mogan zijn we links af geslagen om aan de klim te beginnen. Vanaf het begin ben ik op mijn eigen tempo gereden en hebben we als groep op diverse punten gewacht. Voorspeld was dat het bij het stuwmeer steil zou worden met stukken van 17 procent. Dus met de handrem er op starten. Uiteindelijk was dit het uitzicht waar we tegen aan keken nadat we het eerste stuk hadden geklommen in zomerse omstandigheden. De natuur op dit gedeelte was van een woeste schoonheid, en alle auto's die er reden hielden bijzonder goed rekening met ons fietsers. Dat heb ik nog maar weining mee gemaakt op deze manier.

Deze klim overwinnen ging me redelijk gemakkelijk af. Vanaf hier was het toewerken naar de top van de klim op ongeveer 1420 meter hoogte. In totaal 40 kilometer klimmen als je rekening houdt met de afdaling halverwege. Wil je genieten van mooie natuur dan is dit echt een aanrader. Ik ben de hele klim mijn eigen tempo blijven rijden en heb de top relatief makkelijk gehaald. Relatief omdat het natuurlijk gewoon klimmen blijft en de stijgingspercentages uitdagend genoemd kunnen worden. Uiteindelijk zat er niet echt veel verschil tussen de eerste en de laatste toen we boven waren. We zijn een stuk afgedaald en hebben ergens een lekker bord spagetti gegeten. Vervolgens zijn we afgedaald naar Ayacata waar we niet zijn gestopt omdat we de fietsen nog moetsen inleveren.

Via San Bartolome de Tirajana en Arteara zijn we weer afgedaald naar Playa del Ingles. Na een werkelijk  fantatstisch mooie rit hebben we onze fietsweek afgesloten. Hier komen we nog wel een keer terug.

Dit is de tweede route van de meerdaagse naar Girona met mijn vereniging in 2018. Na de acclimatiseringsrit van de eerste dag zijn we naar de Spaanse kust gereden. Dat is zo geweldig mooi fietsen dat dit een must was tijdens de meerdaagse. Vanuit Girona zijn we eerst naar Tossa de Mar gereden. Dus eerst naar het zuiden. En op weg naar Tossa de Mar fiets je eerst naar 250 meter hoogte om vervolgens een lange afdaling naar de kust te rijden. Aan het strand hebben we gepauzeerd om wat te drinken, en wat mooie foto's te maken van de groep.

En dan is de kust aan de beurt. Helemaal tot aan Platja d'Aro kun je de kustweg volgen en heb je de meeste fantatsische vergezichten over de Midellenandse zee, maar ook de baaien met stranden en boot(jes) die op het water dobberen. Dit is een echte aanrader. Op de boulevard in Platja d'Aro zijn wij gestopt om te lunchen. Na Platja ga je weer het binnenland in en pak je de beklimming van Romanya de la Selva mee. Een lekker lopende klim die aan het eind richting de 10% gaat. Daarna is het weer een mooie afdaling. Bij Llagostera pak je de route van de heenweg weer op. In verband met de verkeersdrukte hebben wij er voor gekozen dit te doen.

Zoek je een mooie fietstocht dan is deze route zeker aan te bevelen.

Doel van dit rondje is om Sant Marti Sacalm te beklimmen. De klim wordt door de profs gebruikt om een blokkentraining te kunnen doen waarbij ze heel steady in de juiste trainingszone kunnen blijven. En wie weet, wellicht kom je er een tegen tijdens de beklimming of afdaling.

Wij starten de route vanaf La fabrica in Girona. Je kunt daar heerlijk ontbijten en lunchen en het richt zich op de fietsers in Girona. Eigenaars zijn oud prof Christian Meijer en zijn vrouw Amber.  Het eerste deel van de route is gericht op lekker inrijden met de groep en als opwarming een keer naar 440 meter hoogte rijden. Uiteraard ter voorbereiding van de klim naar Sant Marti Sacalm. Maar eerst moet je natuurlijk wel Girona uit rijden. Nadat je Girona uit bent fiets je over binnenwegen door plaatsen als Llora, Sant Esteve de Llemana en La Roureda. Uiteindelijk kom je in Amer waar ook de klim begint. De totale lengte van de klim is 8 kilometer, met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Het is een lekker gelijkmatige klim waar je echt goed in je ritme kunt komen. Het grootste deel fiets je in de schaduw onder de bomen. Alleen het laatste deel kun je goed van je af kijken. Boven op ligt een bar waar je wat kunt drinken. Wat mij opviel was het prachtige uitzicht dat je boven op de top hebt. 

Na de afdaling hebben wij tijdens onze trip wat gegeten en gedronken in Amer. Na de lunch zijn we via Angles weer terug gereden naar Girona. Wederom was dit een heerlijke rit en met name de prachtige natuur is me bijgebleven.

Dit mooie rondje vanaf Girona heeft maar een doel. De beruchte Rocacorba beklimmen. Met een hoogte van rond de 950 meter brengt deze klim je niet naar een extreme hoogte. Desondanks wordt hij als zeer zwaar betiteld en kregen wij van onze begeleider mee dat het niet uit maakt hoe goed je getraind bent. De Rocacorba doet altijd pijn.

Wij starten de rit na het ontbijt bij La Fabrica in Girona. Eerste moeten we natuurlijk Girona uit rijden. Buiten Girona pakken we even een prachtige binnenweg mee die typisch 'Spaans vlak' is. Het gaat alleen maar op en neer. Helaas moeten we een stukje van de C-66 mee nemen. We hebben geluk dat de Spaanse automobilisten zich erg goed gedragen en ruim om ons heen rijden. We kunnen echter snel weer binnendoor en rijden via de prachtige omgeving naar de voet van de Rocacorba. Daar stoppen we nog even voor wat uitleg. En dan is het 'Koers'. Iedereen rijdt gelijk zijn eigen tempo en het begin is goed te doen. We weten echter dat hij na een kilomer of  zes zwaar wordt en dat het stijgingspercentage ruim in de de dubbele cijfers zal komen. Boven aan de klim wachten we iedereen op en dalen we weer af.

We lunchen aan het water in Banyoles. Een heerlijk plek om lekker ontspannen te genieten van de omgeving en uit te kijken over het strijdtoneel van het roeien tijds de Olympische Spelen van Barcelona. Na de lunch rijden we ongeveer dezelfde weeg terug naar Girona. Alleen de eerste lus aan het begin van de rit slaan we over.

Dit was de eerste rit van een meerdaagse met mijn vereniging CYCLO '78 WEZEP naar Girona. Doel van de rit was acclimatiseren. Wennen aan de omgeving, de temepratuur, de Spaanse wegen en het Spaanse verkeer. En dat na een ochtend vlucht vanaf Nederland. Op de ene of andere manier gaat dat toch in de benen zitten.

We worden na de luch door Paul Kneppers opgehaald bij onze appartementen midden in het historische centrum van Girona. Paul is oud professionlee wielrenner en runt sinds een jaar of zes Campo Bicicleta. Wij hebben onze meerdaagse in hun handen gegeven. Paul zal ons persoonlijk begeleiden tijdens de meerdaagse en gebaseerd op onze wensen is een programma samengesteld. 

Deze eerste rit brengt ons naar het zuiden van Girona waarbij het vliegveld waar we een paar uur eerder zijn geland en opgehaald passeren. De wegen zijn 'Spaans vlak'. Twee woorden die na deze trip bij de deelnemers zijn blijven hangen. De weg glooit continue op en neer zonder ergens zwaar of lastig te worden. Alleen zijn wij Nederlanders dat natuurlijk niet gewend. Het maakt de rit er niet minder mooi om en we genieten van de omgeving. Vlak voordat we Llorà passeren hebben we de enige klim die enige naam mag hebben. We stijgen naar 312 meter en mogen even ruiken aan iets wat op klimmen lijkt. We bouwen het progamma op en maken het iedere dag iets zwaarder. 

Na Llorà rijden we terug naar Girona en stoppen bij het 'Plaza dela Independencia' om wat koels te drinken. Een prachtige plek om te zitten en waar je ook heerlijk kunt eten in de buitenlucht.